sb.

Skoro nie Ty, skoro nie ja

To co będzie prawdą?

Obracałam się w świecie fałszu, którego nienawidziłam

Człowieka kochałam…

Byłam ludzką, słabą marionetką,

która miała nadzieję, że nie skończy jak pozostałe,

której obiecano miłość i zapewniano o jej ludzkości…

Zużyta, połamana, wyrzucona w kąt,

jak inne… zraniona… choć prawdziwego losu tamtych nigdy się nie dowie…

Drewno spróchnieje poczym się rozleci

Pamięć też zaniknie, choć zapewniano ją o chęci nie zapomnienia…

choć zapewniano… kłamano…

bawiono się! Znów się bawiono!

Lecz nie wiedziano, że tak właśnie skończyła grać rolę

w ostatnim życiowym teatrze

a za sznurki pociąga ją ktoś, komu tak bardzo ufała

i z chęcią uginała się przy każdym ruchu

ktoś trwający w bólu i pragnący aby i ona ten ból poczuła

ktoś tonący w obłudzie i zmęczony od swoich kłamstw…

bezsilny wobec siebie i silny dla innych…

ktoś…