...po raz kolejny w tak krótkim czasie znicz...[*]......

Ironia losu? czy teatr tragiczny?

Nie dajmy się śmierci...nie wierzmy w nią...tylko wówczas możemy żyć wiecznie...

Maciek, przyjacielu...odpływasz na łodzi swoich przeżyć, splecionej ze ściskających za gardło wspomnień, po morzu łez wypłakanym już... odpływasz tak spokojnie, a my cierpimy... pamiętam nasze rozmowy...o miłościach, o marzeniach, wszystko pamiętam... urzeczywistnię je...