Pierwszy stopień szaleństwa

Rzucić to wszystko, schłopieć,

otoczyć się lasem, czerpać wodę z jeziora,

odejsć od tysiaca zużytych słów,

przez które sens wylatuje jak przez dziurawe rzeszoto,

wyszukać miejsce dziewicze o urzekajacych porankach,

zamknać się w białej celi, odnalezć siebie

albo zgubić siebie skazujac się być może

na godziny obezwładniajacej klasztornej acedii.

Tożsamosć? Kpij sobie z tego.

Patrzac wstecz, wspominajac swoje przeswiadczenia i przypadki,

powiedz sam - jak tu można mówić o tożsamosci.

                                                      J. Hartwig