Pierwsze lepsze

Gdy wczoraj wróciłam

Miałam przeróżne myśli

Chciałam stracić przytomność

Zginąć, zasnąć, porzucić uczucia

Ale się nie dało

Zaczęłam płakać,

ludzie spoglądali na mnie z litością w oczach

niektórzy z drwiną, czułam ich wzrok na sobie

mówił „I tak Ci to nic nie pomoże”

Chciałabym żeby pomogło

Zostało do dziś

Ta przeraźliwa pustka, ten ból

Ten wielki znak zapytania

Ten ogromny szum w głowie

Spuchnięte oczy i myśli

Drżące serce

Spięte skronie

Ściśnięty umysł

Chciałabym wpaść pod pierwszy lepszy pociąg

Być potrącona

Na pierwszym lepszym skrzyżowaniu

Ale nie

Sama sobie życia nie odbiorę

A ludzie nie mają prawa,

ludzie zabić mnie nie mogą.

Więc kto?

Tak, ty to zrobisz… na pewno ty

A narzędziem będzie twoja nieczułość.