Odeszłaś...poszłaś sobie...

Czy czułaś się tu dobrze?

Czy nie gasiliśmy czasem zbyt gwałtownie Twojego zapału,

który tak głęboko skrywałaś w sobie?

Czy choć trochę okazywaliśmy Ci swą sympatię? Czy potrafiliśmy…

Czy nie pokusiliśmy się aby o nie akceptację Twoich milczących twarzy?

Czy chowając swoje prawdziwe „ja” nie obnażyłaś go przed nami czasem

sprawiając sobie tym dotkliwszy ból?

Przepraszamy…

Przepraszam… za obojętność, za to, że wolałam rozmawiać z kimś innym… za to, że udało Ci się odtworzyć przede mną do końca dopiero w chwili, gdy przyszło rozstać się już na zawsze z Twoim uśmiechem…