no nic..

Nie ma nic

nie ma świata

nie ma szczerości

nie ma spokoju

dobra, zła nie ma

o zaufanie też trudno

nie ma wierności,

trwałości, wszystko jest sprzedajne

całe to życie jest tak kruche,

tak bezwartościowe

inne, chłodne, nie do przyjęcia

Może jest dobrze

ale nie tak jak powinno

nie ma zrozumienia

każdy ma siebie i o siebie dba

ale po co? Po co żyjemy?

Dać siebie innym? A czy coś to zmienia?

I tak nie jesteśmy wieczni..

nie to istnienie się liczy

tak maleńka istota,

jedna nie zdziała nic,

wiele potrafi wszystko zepsuć

Po co to wszystko,

Skoro nie potrafimy tego wykorzystać?

Maleje, aż w końcu znika..

uczucie.. nie mam tego,

nie posiadam.