Fantazja

Wstrzymaj się, dobra mego zbiegły cieniu,
wizjo czarowna, najbardziej wielbiona,
złudo, dla której umrę pocieszona,
fikcjo, dla której żyję w utrapieniu.

Jeśli posłuszna twojemu skinieniu
byłam jak igla magnesem wiedziona,
czemu miłością wdarłeś się do łona
tej, którą oddasz na pastwę zwątpieniu?

Ale przechwala się, pyszny, daremnie
twoja tyrańska i szydercza siła --
bo choć od więzów rzuconych przeze mnie

ucieknie rychło złudna postać miła,
cóż, żeś ramiona oszukał nikczemnie,
jeśli fantazja znów cię uwięziła?