Bez tytułu

"

Szkoda, że cię tu nie ma,

szkoda, kochanie.

Siedziałabys na sofie,

ja - na dywanie,

chustka byłaby twoja,

moja - kapiaca łza,

albo może na odwrót:

płacz ty - pociecha - ja.

Szkoda, że cię tu nie ma,

szkoda, kochanie.

Prowadzac wóz, dłoń kładłbym

na twym kolanie,

udajac, że je mylę

z dzwignia, gdy zmieniam bieg.

Wabiłby nas nieznany

lub własnie znany brzeg.

Szkoda, że cię tu nie ma,

szkoda, kochanie.

Srebrny księżyc na czarnym

nieba ekranie

na przekór astronomom

oddawałbym co noc

na żeton na automat,

by usłyszeć twój głos.

Szkoda, że cię tu nie ma,

na tej półkuli -

myslę, siedzac na ganku w letniej koszuli

i z puszką "Heinekena".

Zmierzch. Krzyk mew. Lisci szmer.

Co za zysk z zapomnienia,

jesli tuż po nim - smierć?

"